newsare.net
Ιστορικά οι Κούρδοι αποτελούν από τους παλαιότερους λαούς της Μέσης Ανατολής και διάφοροι ιστορικοί-αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι ο πολιτΚούρδοι: 200 χρόνια αδικαίωτοι αγώνες για ανεξαρτησία
Ιστορικά οι Κούρδοι αποτελούν από τους παλαιότερους λαούς της Μέσης Ανατολής και διάφοροι ιστορικοί-αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι ο πολιτισμός τους έλκει τις ρίζες του στο 3000 π.X. και έχει σφραγίσει το μεγάλο πολιτισμό της Μεσοποταμίας και της γύρο περιοχής . To όνομα «Κούρδος» συμπίπτει με τη νεοπερσική λέξη Κιούρτ που σημαίνει ήρωας ενώ ο αρχαίος έλληνας ιστορικός στο τρίτο βιβλίο του, «Κάθοδος των Μυρίων» κάνει λόγο για «χώρα των Καρδούχων», όπου θεωρούνται οι πρόγονοι των Κούρδων. Σήμερα οι Κούρδοι είναι η μεγαλύτερη εθνοτική μειονότητα στη Συρία, η οποία αποτελεί το 5 έως 10 τοις εκατό του συριακού πληθυσμού, η οποία μέχρι το 2011 ανερχόταν περίπου στα 21 εκατομμύρια. Ο κουρδικός πληθυσμός ζει κυρίως στο βόρειο τμήμα της χώρας, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, μαζί με τους Άραβες και άλλες εθνοτικές ομάδες. Υπάρχει επίσης μεγάλος Κουρδικός πληθυσμός στην Τουρκία, το Ιράκ και το Ιράν, αλλά δεν υπάρχει χώρα όπου οι κούρδοι να είναι πλειοψηφία.Στην Τουρκία ο κουρδικός πληθυσμός εκτιμάται στα 14,3 ως 20 εκατομμύρια, στο Ιράν 8,2 ως 12 και στο Ιράκ 5,6 ως 8,5 εκατομμύρια. Από πότε όμως χρονολογούνται οι αγώνες των Κούρδων για δημιουργία κουρδικού κράτους; H πρώτη εξέγερση Η πρώτη μεγάλη εθνική, κουρδική εξέγερση τοποθετείται από τους ιστορικούς το 1806 στη Σουλεϊμανίγιε. Την περίοδο αυτή οι Κούρδοι αντιτάχθηκαν στους Οθωμανούς υπό την ηγεσία του Αμπντουραχμάν Πασά και έκτοτε η μια εθνική εξέγερση ακολούθησε την άλλη. Μετά την διάλυση της η Οθωμανική Αυτοκρατορία απέτυχε στο να ελέγξει απόλυτα το τμήμα του Κουρδιστάν που κατείχε και και προχώρησε σε ορισμένες περιπτώσεις σε αναγνώριση μερικής αυτοδιοίκησης κάποιων περιοχών με κουρδικές ηγεσίες. Η συνθήκη της Λωζάνης Το 1923 η γη του Κουρδιστάν χωρίστηκε με τη Συνθήκη της Λωζάννης σε τέσσερα κομμάτια. Οι Κούρδοι αποκλείστηκαν από τη διάσκεψη, οι συμφωνίες έγιναν ερήμην και παρά τη θέλησή τους και, όπως ήταν φυσικό, ο κουρδικός λαός δεν αναγνώρισε ποτέ αυτήν τη συνθήκη. Το 1937 υπογράφτηκε η συμφωνία του Σαδααμπάτ, στο ομώνυμο παλάτι της Τεχεράνης. Η συμφωνία, την οποία υπέγραψαν η Τουρκία, το Ιράν και το Ιράκ, αφορούσε τη συνεργασία των τριών κρατών απέναντι στον «κοινό εχθρό» που ήταν οι Κούρδοι. Το 1955, η συμφωνία του Σααδαμπάτ μετονομάσθηκε σε συμφωνία της Βαγδάτης. Τότε, μετά από τις εξελίξεις που διαδραματίστηκαν στο εσωτερικό του Ιράκ, η Βαγδάτη αποχώρησε από τη συμφωνία, ύστερα από έντονες διαφωνίες μεταξύ των τριών κρατών. Παρ’ όλα αυτά, το κομμάτι της συμφωνίας που αφορούσε την ύπαρξη του «κοινού εχθρού», όπως αποδείχθηκε, δεν ατόνησε αλλά συνεχίζει να βρίσκεται σε ισχύ μέχρι σήμερα. Η ίδρυση του PKK Οι αναταραχές των προοδευτικών Κούρδων πολιτικών στην Τουρκία, από τα τέλη της δεκαετίας του '50 ως τις αρχές της δεκαετίας του '60, συντέλεσαν στο σχηματισμό πολιτιστικών συλλόγων και οργανισμών. Οι ζυμώσεις που έγιναν με επίκεντρο αυτές τις οργανώσεις οδήγησαν το καλοκαίρι τον 1965 σε μαζικές διαδηλώσεις φοιτητών σε 19 κουρδικές πόλεις. Το 1978 ιδρύεται το Μαρξιστικό-Λενινιστικό Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν, γνωστό και PKK, είναι οργάνωση που εδρεύει στην Τουρκία και το Ιράκ. Από το 1984, το PKK έχει εμπλακεί σε ένοπλη σύγκρουση με το τουρκικό κράτος, με αρχικό στόχο την επίτευξη ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, μετατρέποντάς το αργότερα σε αίτημα για ίσα δικαιώματα και κουρδική αυτονομία στην Τουρκία. Όμως, μετά τη σύλληψη και φυλάκιση το 1999 του αρχηγού του ΡΚΚ, Αμπντουλάχ Οτσαλάν έχει υιοθετήσει τη νέα πολιτική πλατφόρμα του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού ενώ σταμάτησε τις επίσημες εκκλήσεις για δημιουργία ενός εντελώς ανεξάρτητου κράτους. Στις 21 Μαρτίου 2013, η οργάνωση κήρυξε επίσημη παύση του πυρός με τη Τουρκία. Στη συνέχεια συμμετείχε στις εχθροπραξίες ενάντια του Ντάες, όπως στην πολιορκία του Κομπανί . Ωστόσο μετά από βομβαρδισμό θέσεών του από τη Τουρκία τον Ιούλιο του 2015, το ΡΚΚ άρχισε ξανά τις επιθέσεις εναντίον στόχων στην Τουρκία. Η «Αραβική Άνοιξη» φτάνει Συρία Το 2011 το κύμα της λεγόμενης « Αραβικής Άνοιξης» άγγιξε και την Συρία όταν άρχισαν οι πρώτες ειρηνικές διαδηλώσεις κατά του Προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ όπου στη συνέχεια κατέληξαν σε ένοπλο εμφύλιο πόλεμο το 2011 και το 2012. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκαν διάφορες φατρίες που ήθελαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους στην Συρίας, μεταξύ αυτών οι φιλοκυβερνητικές πολιτοφυλακές, αντάρτες που διεκδικούσαν ένα πιο δημοκρατικό κράτος, οι ισλαμιστές εξτρεμιστές του Ντάες και οι πολιτοφυλακές από εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες επεδίωκαν να προστατεύσουν τις περιοχές τους από την επίθεση. Μέσα σε αυτούς υπήρξαν και αρκετοί κούρδοι πολιτοφυλακές, και η ισχυρότερη ομάδα τους ήταν οι Μονάδες Προστασίας του Λαού, γνωστές με το κουρδικό ακρωνύμιο, YPG. Mε συνεχή στρατιωτική ενίσχυση από την Κυβέρνηση Ομπάμα που αναζητούσαν συμμάχους επί του εδάφους για να σταματήσουν την επέλαση του Nτάες, οι Κούρδοι πολιτοφύλακες ανάγκαζαν σταδιακά τους τζιχαντιστές να αποχωρήσουν από τη βόρεια Συρία. Οι Κούρδοι έλαβαν τελικά τον έλεγχο περίπου ενός τετάρτου του Συριακού εδάφους, συμπεριλαμβανομένων των περισσότερων συνόρων με την Τουρκία και των περιοχών που κυρίως κατοικούνταν από Άραβες και άλλες εθνοτικές ομάδες. Αυτή την περιόδο μετά από από απόφαση του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τα στρατεύματά του από την περιοχή, οι Κούρδοι μαχητές στη Συρία προβάλλουν ισχυρή αντίσταση στις τουρκικές δυνάμεις και στους συμμάχους τους που εισβάλουν στην περιοχή με σκοπό να αποκλείσουν το ενδεχόμενο δημιουργιας ενός συνεκτικού πληθυσμιακά Κουρδικού κράτους το υπογάστριο της Τουρκίας. Read more